Zebrani, przed Twoim ołtarzem, Maryjo niesiem serca w darze! Już niebawem słowa tej staropolskiej pieśni, zabrzmią w kościołach naszej Ojczyzny. Miesiąc październik w polskiej tradycji, poświęcony jest szczególnej czci Matki Bożej – w przypisywanym Jej tytule – Królowej Różańca Świętego.
W naszym kościele, jeden z bocznych ołtarzy poświęcony jest Matce Bożej. Widnieje w nim stary obraz przedstawiający Maryję, u stóp której klęczy zakonnik. Jest to postać żyjącego na przełomie dwunastego i trzynastego wieku hiszpańskiego kapłana – Dominika Guzmana. Według historycznych przekazów, długie godziny spędzał w kościele. Modlił się całym sobą, tak żeby serce pobudzało ciało, a ciało z kolei pobudzało serce. Jego modlitwy niekiedy przeradzały się w krzyki, budząc współbraci w zakonie. Zmorzony snem, składał głowę na stopniu ołtarza, a nieco pokrzepiony znów podejmował modlitwę. Treścią jego modlitw było najczęściej wstawiennictwo za ludźmi, zwłaszcza za grzesznikami.
Św. Dominik na obrazie znajdującym się w naszym kościele otrzymuje od Maryi różaniec. Otóż, istnieje pobożna legenda, która mówi o tym, że Matka Najświętsza miała przekazać Dominikowi różaniec, czyniąc go przez to pierwszym apostołem modlitwy różańcowej. W 1214 roku Maryja objawiła św. Dominikowi nabożeństwo Różańca Świętego jako środek wybawienia Europy od szerzących się wówczas herezji. Tak oto Dominik zaczął uczyć ludzi modlitwy różańcowej, a jego nauka przyniosła wspaniałe owoce. Warto więc promować tę prostą, a tak potężną modlitwę. Chociaż św. Dominik otrzymał ją od Maryi w trzynastym wieku, w niczym nie straciła swej aktualności! Nadal wiąże mocno każdego, kto ją odmawia, z Matką Boga, przez co przypomina o świętości ludzkiego ciała i o Bogu jako kimś, z kim można się spotkać twarzą w twarz!
Codzienna modlitwa różańcowa w naszym kościele przez cały październik
– od poniedziałku do soboty – o godz. 17:00, a w niedzielę o godz. 12:00.